Al vijftien jaar ontwerp ik met veel plezier eerlijke woonaccessoires waar je blij van wordt. Ondanks mijn chaotische standaard-setting, leerde ik tijdens mijn opleiding tot product ontwerper hoe handig het is om structuur aan te brengen in al die borrelende, bruisende Houtmoed creativiteit. Het kostte wat moeite om aan te leren, maar inmiddels gaat het als vanzelf. En het leuke? Juist die structuur geeft mij de ruimte om alle kanten op te vliegen! En zo heb ik het het liefst 😉

Dit jubileum is een mooi moment om na vijftien jaar een kijkje in de keuken van de Houtmoed creativiteit te bieden. In het vorige blog las je al over het begin van elk nieuw woonaccessoire: de analysefase. Nu roetsjen we door naar de ideefase! Mijn persoonlijke favoriet. Lees je mee?

Inspiratie galore!

Wanneer je meekijkt op Instagram en Facebook zie je wel eens wat uit de ideefase langskomen! Het is mijn favoriete stap in het ontwerpproces, omdat het alle deurtjes in mijn brein open kan zetten. De gewone rijtjeshuis deuren, maar ook die rare kromme gevallen waarvan je niet weet wat je er achter vindt. En deurtjes waarvan ik zelf soms het bestaan niet eens afwist!
Kom je mij tegen midden in de ideefase? Grote kans dat er een tekenblokje en een potlood aan mij vastgeplakt zit. Als de deurtjes eenmaal open staan dan ploppen er allerlei ideeën op, vaak ook midden in de nacht. Deze schets ik in dat boekje. Het gebeurt trouwens ook regelmatig dat die schets gelijk weer een nieuw idee oproept. Heerlijk.

Brainstorm

Soms heb ik helemaal geen ideeën. Dan ben ik net een roestige fiets waar de ketting afligt. Ik kan trappen wat ik wil, alles kraakt en piept, maar ik kom geen centimeter vooruit. En dan? Dan ga ik los in een brainstorm! Om de ketting er weer op te krijgen, zegmaar. Ik vind het trouwens ook heerlijk om brainstorms te organiseren voor, of samen met, anderen. Daar krijg ik echt een heleboel blije stofjes van!

met deze kleurpotloodjes maak je je boekenlegger extra mooi

Een paar van mijn favoriete technieken?

De klaagmuur. Wat kan ik allemaal verzinnen waardoor het product slechter wordt? Hoe maak ik het zo onverkoopbaar mogelijk? Zo slap mogelijk? Noem maar op.
Dit is vooral heerlijk om te doen als ik in een mopperige bui ben, want slechte ideeën zijn er dan vaak genoeg. ‘Ja maar’ is sowieso een standaard reactie van de mens en onze soort is een meester in het plaatsen van beren op de weg.
Afijn, door m’n idee helemaal de vernieling in te helpen krijg ik vaak een enorme lachbui. Daarom is het ook zo’n leuke techniek met meerdere mensen. En dat blije moment? Dat is wanneer ik het om ga draaien. Wat is het slechtste idee wat er tussen zat? Dat buig ik om naar iets positiefs. Ik pluis helemaal uit waarom het dan zo’n slecht idee is. En dan kies ik vervolgens het tegenoverstelde, want dat wordt automatisch het beste idee. Et voilà!

Willekeurige woorden. Twee stuks, en schrijf ze boven twee kolommen op een velletje papier. Bijvoorbeeld: lieveheersbeestje, tractor. Inspiratieloos qua woorden? Dan sla ik een tijdschrift open en wijs met m’n ogen dicht twee woorden aan.
Vervolgens schrijf ik per woord alles waar ik aan denk in de twee kolommen. Stippen, beestje, rood, kriebelig… enzovoorts. Groot, boerderij, wielen, stuur, moddersporen… Uit elke kolom kies ik één woord. Met potlood en papier schets ik vanalles wat rood is met wielen. Deze is trouwens ook superleuk met een groepje: want dan kun je deze schetsen doorgeven aan elkaar. En daar allemaal weer iets nieuws bij tekenen. Voor je het weet heb je een hele stapel ideeën waar je blij van wordt!

Alles mag

Er zijn veel meer technieken trouwens, zoals de weglaat-techniek. Maar dan wordt dit blog te lang. Dus wie weet kom ik daar een ander keertje nog eens op terug 😉
In deze bruisende fase van Houtmoed creativiteit is ‘nee’ verboden. Alles kan en alles mag. Door zonder beperkingen te schetsen borrelen de mooiste ideeën omhoog!

Eh, leuk.. maarreh… de realiteit dan?
Zoals ik al aangaf, lopen de ideefase en de analysefase vaak een beetje door elkaar heen. Waar ik wèl voor zorg, is dat de analysefase helemaal afgerond is wanneer ik de laatste ideetjes op papier zet. Weet je nog dat het resultaat van die analysefase een programma van eisen en wensen was? Die lange lijst van do’s en dont’s heb ik *nu* nodig. Want dat is de reality check! Voldoet een idee aan alle eisen (en het liefst ook aan de wensen) op de lijst? Dan gaat het door naar de volgende ronde. Ook wel bekend als: de conceptfase.

En daarover volgende keer meer!